در زمینه متالورژی، تاریخچه تولید بوته کاربید سیلیکون مورد استفاده برای ذوب فلزات غیرآهنی را می توان به دهه 1930 ردیابی کرد. فرآیند پیچیده آن شامل خرد کردن مواد خام، بچینگ، چرخش دستی یا رول کردن، خشک کردن، پختن، روغن کاری و ضد رطوبت است. مواد مورد استفاده شامل گرافیت، خاک رس، کلینکر پیروفیلیت یا کلینکر بوکسیت با آلومینا بالا، پودر مونوسیلیکا یا پودر فروسیلیس و آب به نسبت معینی مخلوط شده است. با گذشت زمان، کاربید سیلیکون برای افزایش هدایت حرارتی و بهبود کیفیت ترکیب شده است. اما این روش سنتی مصرف انرژی بالا، چرخه تولید طولانی و تلفات و تغییر شکل زیاد در مرحله محصول نیمه تمام دارد.
در مقابل، پیشرفته ترین فرآیند شکل دهی بوته امروزی پرس ایزواستاتیک است. این فناوری از بوته کاربید گرافیت-سیلیکون با رزین فنولیک، قطران یا آسفالت به عنوان عامل اتصال و گرافیت و کاربید سیلیکون به عنوان مواد اولیه اصلی استفاده می کند. بوته به دست آمده دارای تخلخل کم، چگالی بالا، بافت یکنواخت و مقاومت در برابر خوردگی قوی است. با وجود این مزایا، فرآیند احتراق دود و گرد و غبار مضر را آزاد می کند و باعث آلودگی محیط زیست می شود.
تکامل تولید بوته کاربید سیلیکون منعکس کننده پیگیری مداوم صنعت برای کارایی، کیفیت و مسئولیت زیست محیطی است. با پیشرفت تکنولوژی، تمرکز بر روی توسعه روش هایی برای به حداقل رساندن مصرف انرژی، کوتاه کردن چرخه های تولید و کاهش اثرات زیست محیطی است. سازندگان بوته در حال کاوش در مواد و فرآیندهای نوآورانه برای دستیابی به این اهداف با هدف ایجاد تعادل بین سنت و مدرنیته هستند. از آنجایی که تقاضا برای ذوب فلزات غیرآهنی همچنان در حال رشد است، تحولات در تولید بوته نقش حیاتی در شکل دادن به آینده متالورژی ایفا خواهد کرد.
زمان ارسال: آوریل-08-2024