انواع مختلف بوته ها مزایای متفاوتی دارند

بوته ها اجزای مهم دستگاه های شیمیایی هستند و به عنوان ظروف برای ذوب و تصفیه مایعات فلزی و همچنین برای گرم کردن و واکنش مخلوط جامد و مایع عمل می کنند. آنها پایه ای را برای اطمینان از واکنش های شیمیایی صاف تشکیل می دهند.

بوته ها را می توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد:بوته های گرافیتی, بوته های سفالی، و بوته های فلزی.

بوته های گرافیتی:

بوته های گرافیتی عمدتاً از گرافیت کریستالی طبیعی ساخته می شوند و خواص فیزیکی و شیمیایی مختلف گرافیت طبیعی را حفظ می کنند. آنها دارای هدایت حرارتی خوب و مقاومت در برابر دمای بالا هستند. در طول استفاده در دمای بالا، ضریب انبساط حرارتی پایینی از خود نشان می‌دهند و در برابر گرمایش و سرمایش سریع مقاوم هستند. بوته های گرافیتی دارای مقاومت خوردگی قوی در برابر محلول های اسیدی و قلیایی هستند و پایداری شیمیایی عالی را نشان می دهند.

با توجه به این ویژگی های برتر، بوته های گرافیتی به طور گسترده در صنایعی مانند متالورژی، ریخته گری، ماشین آلات و مهندسی شیمی استفاده می شوند. آنها کاربرد گسترده ای در ذوب فولادهای آلیاژی ابزار و ذوب فلزات غیرآهنی و آلیاژهای آنها پیدا می کنند و مزایای فنی و اقتصادی قابل توجهی را ارائه می دهند.

بوته های کاربید سیلیکون:

بوته های کاربید سیلیکون ظروف سرامیکی کاسه ای شکل هستند. هنگامی که جامدات نیاز به گرم شدن در دماهای بالا دارند، بوته ها ضروری هستند زیرا می توانند در مقایسه با ظروف شیشه ای دماهای بالاتری را تحمل کنند. بوته ها معمولاً در حین استفاده به اندازه کافی پر نمی شوند تا از ریختن مواد گرم شده روی آن جلوگیری شود، اجازه می دهد هوا آزادانه وارد شود و واکنش های اکسیداسیون احتمالی را تسهیل کند. بوته ها به دلیل پایه کوچکشان معمولاً روی مثلث سفالی برای حرارت دادن مستقیم قرار می گیرند. بسته به نیازهای آزمایشی، می‌توان آن‌ها را به صورت عمودی یا زاویه‌دار روی یک سه‌پایه آهنی قرار داد. پس از گرم شدن، بوته ها را نباید بلافاصله روی سطح فلزی سرد قرار داد تا از سرد شدن سریع و شکستگی احتمالی جلوگیری شود. به طور مشابه، آنها را نباید مستقیماً روی یک سطح چوبی قرار داد تا از خطرات سوختگی یا آتش سوزی جلوگیری شود. روش صحیح این است که اجازه دهید بوته ها به طور طبیعی روی سه پایه آهنی خنک شوند یا آنها را روی توری آزبست قرار دهید تا به تدریج خنک شوند. برای جابجایی باید از بوته انبر استفاده شود.

بوته پلاتین:

بوته پلاتین که از فلز پلاتین ساخته شده است، به عنوان قطعات یدکی برای آنالایزرهای حرارتی دیفرانسیل استفاده می شود و برای گرم کردن مواد غیرفلزی مانند تولید الیاف شیشه و کشیدن شیشه استفاده می شود.

آنها نباید با:

ترکیبات جامد مانند K2O، Na2O، KNO3، NaNO3، KCN، NaCN، Na2O2، Ba(OH)2، LiOH و غیره.

Aqua regia، محلول های هالوژن یا محلول هایی که قادر به تولید هالوژن هستند.

ترکیبات فلزات به راحتی قابل کاهش و خود فلزات.

سیلیکات های حاوی کربن، فسفر، آرسنیک، گوگرد و ترکیبات آنها.

بوته های نیکل:

نقطه ذوب نیکل 1455 درجه سانتیگراد است و دمای نمونه در بوته نیکل نباید بیش از 700 درجه سانتیگراد باشد تا از اکسیداسیون در دماهای بالا جلوگیری شود.

بوته های نیکل در برابر مواد قلیایی و خوردگی بسیار مقاوم هستند و برای ذوب آلیاژهای آهن، سرباره، خاک رس، مواد نسوز و غیره مناسب هستند. بوته های نیکل با شارهای قلیایی مانند NaOH، Na2O2، NaCO3 و آنهایی که حاوی KNO3 هستند سازگار هستند، اما نباید از آنها با KHSO4، NaHSO4، K2S2O7 یا Na2S2O7 و فلاکس های سولفیدی با گوگرد استفاده شود. ذوب نمک های آلومینیوم، روی، سرب، قلع و جیوه می تواند بوته های نیکل را شکننده کند. بوته های نیکل نباید برای سوزاندن رسوبات استفاده شود و بوراکس نباید در آنها ذوب شود.

بوته های نیکل اغلب حاوی مقادیر کمی کروم هستند، بنابراین در صورت قطع جلسه باید احتیاط کرد.