بوته‌ها اجزای مهم دستگاه‌های شیمیایی هستند و به عنوان ظروفی برای ذوب و تصفیه مایعات فلزی و همچنین برای گرم کردن و واکنش مخلوط‌های جامد-مایع عمل می‌کنند. آنها پایه و اساس اطمینان از واکنش‌های شیمیایی روان را تشکیل می‌دهند.
سنگ‌های قیمتی را می‌توان به سه دسته اصلی تقسیم کرد:بوته‌های گرافیتی, بوته‌های سفالیو بوته‌های فلزی.
بوته‌های گرافیتی عمدتاً از گرافیت کریستالی طبیعی ساخته می‌شوند و خواص فیزیکی و شیمیایی مختلف گرافیت طبیعی را حفظ می‌کنند. آنها دارای رسانایی حرارتی خوب و مقاومت در برابر دمای بالا هستند. در طول استفاده در دمای بالا، ضرایب انبساط حرارتی پایینی از خود نشان می‌دهند که آنها را در برابر گرم شدن و سرد شدن سریع مقاوم می‌کند. بوته‌های گرافیتی مقاومت خوردگی قوی در برابر محلول‌های اسیدی و قلیایی دارند و پایداری شیمیایی عالی از خود نشان می‌دهند.
با توجه به این ویژگی‌های برتر، بوته‌های گرافیتی به طور گسترده در صنایعی مانند متالورژی، ریخته‌گری، ماشین‌آلات و مهندسی شیمی مورد استفاده قرار می‌گیرند. آنها کاربرد گسترده‌ای در ذوب فولادهای ابزار آلیاژی و ذوب فلزات غیرآهنی و آلیاژهای آنها دارند و مزایای فنی و اقتصادی قابل توجهی را ارائه می‌دهند.
بوته‌های کاربید سیلیکون:
بوته‌های سیلیکون کاربید، ظروف سرامیکی کاسه‌ای شکل هستند. هنگامی که مواد جامد نیاز به گرم شدن در دماهای بالا دارند، بوته‌ها ضروری هستند زیرا در مقایسه با ظروف شیشه‌ای می‌توانند دماهای بالاتری را تحمل کنند. بوته‌ها معمولاً در طول استفاده کاملاً پر نمی‌شوند تا از سرریز شدن مواد گرم شده جلوگیری شود و به هوا اجازه ورود آزادانه داده شود و واکنش‌های اکسیداسیون احتمالی را تسهیل کند. به دلیل پایه کوچک آنها، بوته‌ها معمولاً برای گرم کردن مستقیم روی یک مثلث سفالی قرار می‌گیرند. بسته به نیازهای آزمایش، می‌توان آنها را به صورت عمودی یا زاویه‌دار روی یک سه‌پایه آهنی قرار داد. پس از گرم کردن، بوته‌ها نباید بلافاصله روی یک سطح فلزی سرد قرار گیرند تا از خنک شدن سریع و شکستگی احتمالی جلوگیری شود. به طور مشابه، آنها نباید مستقیماً روی یک سطح چوبی قرار گیرند تا از خطرات سوختگی یا آتش‌سوزی جلوگیری شود. رویکرد صحیح این است که اجازه دهید بوته‌ها به طور طبیعی روی سه‌پایه آهنی خنک شوند یا آنها را روی یک توری آزبست برای خنک شدن تدریجی قرار دهید. برای جابجایی باید از انبر بوته استفاده شود.
بوته‌های پلاتینی:
بوته‌های پلاتینی، ساخته شده از فلز پلاتین، به عنوان قطعات یدکی برای آنالیزورهای حرارتی تفاضلی عمل می‌کنند و برای گرم کردن مواد غیرفلزی مانند تولید الیاف شیشه و کشش شیشه استفاده می‌شوند.
آنها نباید با موارد زیر تماس پیدا کنند:
ترکیبات جامد مانند K2O، Na2O، KNO3، NaNO3، KCN، NaCN، Na2O2، Ba(OH)2، LiOH و غیره.
تیزاب سلطانی، محلول‌های هالوژن یا محلول‌هایی که قادر به تولید هالوژن هستند.
ترکیبات فلزات به راحتی قابل کاهش و خود فلزات.
سیلیکات‌های کربن‌دار، فسفر، آرسنیک، گوگرد و ترکیبات آنها.
بوته‌های نیکل:
نقطه ذوب نیکل ۱۴۵۵ درجه سانتیگراد است و دمای نمونه در بوته نیکل نباید از ۷۰۰ درجه سانتیگراد بیشتر شود تا از اکسیداسیون در دماهای بالا جلوگیری شود.
بوته‌های نیکل در برابر مواد قلیایی و خوردگی بسیار مقاوم هستند و آنها را برای ذوب آلیاژهای آهن، سرباره، خاک رس، مواد نسوز و موارد دیگر مناسب می‌کنند. بوته‌های نیکل با فلاکس‌های قلیایی مانند NaOH، Na2O2، NaCO3 و فلاکس‌های حاوی KNO3 سازگار هستند، اما نباید با KHSO4، NaHSO4، K2S2O7 یا Na2S2O7 و فلاکس‌های سولفیدی حاوی گوگرد استفاده شوند. نمک‌های ذوب آلومینیوم، روی، سرب، قلع و جیوه می‌توانند بوته‌های نیکل را شکننده کنند. بوته‌های نیکل نباید برای سوزاندن رسوبات استفاده شوند و بوراکس نباید در آنها ذوب شود.
بوته‌های نیکل اغلب حاوی مقادیر کمی کروم هستند، بنابراین هنگام قطع جلسه باید احتیاط کرد.
زمان ارسال: ۱۸ ژوئن ۲۰۲۳